τετράρουρος

ὁ, Α

ο κάτοχος γης που έχει έκταση τεσσάρων αρουρών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)-* + ἄρουρα «γη, μονάδα έκτασης γης» (πρβλ. δεκάρουρος)].